İftira...

En büyük zulüm nedir?

Can yakan

Yürek sızlatan...

İç acıtan....

Ama...

Zaman zaman açılması gereken bir soru.

***

Erzurumlu ifadesiyle “kendisini Allah’tan etmişlerin” yegane limanı...

Tek sığınağı...

Sahi nedir bu en büyük zulüm?

Şeksiz, şüphesiz...

İttifakla...

İFTİRA...

***

Shakespeare iftiraya dair bakın ne diyor:

“Bir iftira başka iftiralar doğurur ve yerleştiği yerde ebediyen kalır”

Bernard Shaw ise: İftira eşek arısına benzer, onu ilk vuruşta öldüremeyecekseniz, hiç dokunmamak daha iyidir.

Ne demek bu?

Yani...

İftira öylesine zalimane bir yaklaşımdır ki, eğer temizlemeyi bir defada başaramazsanız, bırakın müfterinin söylediğiyle kalsın!

Aman Yarabbi...

Bir başka düşünür de iftiraya ilişkin şunu söylüyor: “İftira, kılıçtan daha zalim silahtır, çünkü iftiranın açtığı yaralar hiç kapanmaz.”

Yine bir başkası: “İftira kötü köpek gibidir, kaçanın ardından ürür, pervasızlıkla yüzüne baktın mı sesini keser”

***

Napolyon gibi cengaveri dahi pes ettirmiş...

Etrafındaki mürayileri tardederken en geçerli gerekçesi de bu olmuş...

Ve..

Şu tarihi tespiti yapmış:

“İkiyüzlülüğü, dalkavukluğu beceren, iftirayı da becerir”

***

Çözüm...

Ehli namusun...

Utanan insanın...

Dualarını...

Utandırma...

Mahcup etme niyazları...

Yakarışlarıyla hitama erdirenlerin sığınacağı tek liman...

Allah!